μετώπιο(ν)

το (ΑΜ μετώπιον, Μ και μετώπιν και μετώπι) [μέτωπον]

νεοελλ.

ανθρωπολ. ανθρωπομετρικό σημείο που κείται στο μέσο τής νοητής γραμμής η οποία ενώνει τους δύο μετωπικούς όγκους

μσν.

μετωπιαίο διακοσμητικό τού κράνους ή τής μίτρας

μσν.-αρχ.

μέτωπο

αρχ.

1. πρόσοψη

2. επίδεσμος για το μέτωπο

3. κάλυμμα τού μετώπου τών ίππων

4. περιθώριο σελίδας

5. αρωματικό ελαιώδες μύρο που περιείχε έλαιο πικραμυγδάλου και το οποίο χρησιμοποιούσαν ιδίως στην Αίγυπτο

6. έλαιο αμυγδάλου.